11 grudnia 2013 r. o godzinie 15:00 w budynku Uczelni przy ul. Waryńskiego 14, miał miejsce wykład otwarty prof. dr hab. Elżbiety Skrzypek, Dziekan Wydziału Ekonomicznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, zatytułowany „Dojrzałość organizacji”. Na zaproszenie Kanclerz i Rektora Małopolskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Tarnowie odpowiedzieli, licznie w nim uczestnicząc, wykładowcy, studenci MWSE, słuchacze Uniwersytetu Trzeciego Wieku, członkowie Rady Patronackiej, a także studenci zaprzyjaźnionej PWSZ.
W czasie wykładu, którego mottem były „Istnieć to znaczy zmieniać się, zmieniać się to dojrzewać, dojrzewać zaś to nieskończenie zmieniać samego siebie” H. Bergson oraz „Rzadko kiedy dojrzałość trzyma się gałęzi, na której dojrzewa” Wiesława Malickiego, Pani Profesor poruszyła bardzo istotne kwestie dotyczące uwarunkowań i konsekwencji osiągania dojrzałości organizacyjnej. Powiedziała, że dojrzałość rozumie podobnie jak Tomasz z Akwinu: trzeba mieć odwagę, by zmienić to, co zmienić trzeba, trzeba mieć tolerancję, by zaakceptować to, czego zmienić nie można, trzeba mieć mądrość, by odróżnić jedno od drugiego. To co istotne z punktu widzenia organizacji to dojrzałość organizacji oceniana poprzez dojrzałość: społeczną, intelektualną, emocjonalną i duchową, a dojrzałość zarządzania zależy od odpowiedniego zarządzania oczekiwaniami klientów.
W trakcie wykładu podkreślono również że dojrzałość w odniesieniu do organizacji to osiągnięcie stanu: pełnego rozwoju, możliwości osiągnięcia doskonałości, a jednocześnie osiągnięcie poziomu dojrzałości, nie jest równoznaczne z uzyskaniem doskonałości, która wymaga stałego doskonalenia. Dojrzałość dotyczy zjawisk i procesów, które mogą przyczyniać się do rozwoju organizacji. Proces osiągania dojrzałości pozostaje w ścisłym związku z doskonaleniem umiejętności i osiąganiem pewnych cech.
W posumowaniu swojego wykładu Pani profesor dr hab. Elżbieta Skrzypek zauważyła, że w procesie poszukiwania sposobów umożliwiających osiąganie dojrzałości organizacji ważne znaczenie przypisuje się: efektywności organizacji (ekonomicznej, finansowej, społecznej, organizacyjnej), a także szeroko zakrojonym procesom doskonalenia, które dotyczą wszystkich obszarów i podsystemów organizacji oraz wymagają elastyczności.